Nota Prawna

Szkoła Podstawowa nr 42 w Zabrzu (dalej zwana SP42) informuje, iż rozpoczęcie korzystania z serwisu internetowego znajdującego się pod adresem internetowym sp42.zabrze.pl jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na przedstawione tutaj warunki, bez możliwości zgłaszania jakichkolwiek zastrzeżeń co do zawartych treści. Jeśli z jakiegoś powodu nie akceptują Państwo poniższych warunków, nie jesteście Państwo uprawnieni do korzystania z niniejszego serwisu.

SP42 z siedzibą w Zabrzu przy ul. Gagarina 2, ma prawo do jednostronnego dokonywania zmian i modyfikacji treści niniejszej noty, zaś Państwo, jako użytkownicy serwisu internetowego obowiązani jesteście do sprawdzania wprowadzonych w treści noty zmian. Korzystanie przez Państwa z serwisu internetowego sp42.zabrze.pl po wprowadzeniu zmian w treści noty oznacza automatycznie jej akceptację.

Materiały zawarte w niniejszym serwisie objęte są ochroną praw autorskich, które to przysługują niepodzielnie SP42, z wyjątkiem tych, które są odrębnie oznaczone. Jakiekolwiek powielanie, czyli drukowanie, kopiowanie i inne wykorzystanie mogą odbywać się jedynie i wyłącznie w celach niekomercyjnych i wyłącznie dla własnego użytku.

Informacje zamieszczone w serwisie internetowym sp42.zabrze.pl nie stanowią oferty sprzedaży jakichkolwiek produktów czy usług, a zamieszczone informacje mogą być zmienione bez uprzedzenia w dowolnym czasie.

Przesyłając do SP42 materiały (w tym utwory w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), np. za pomocą poczty elektronicznej lub poprzez skrypty zamieszczone na stronach internetowych serwisu SP42, potwierdzają Państwo, że materiał nie będzie zawierał jakichkolwiek treści niezgodnych z prawem oraz nie będzie zainfekowany wirusem.

SP42 informuje, że serwisy internetowe, do których odnośniki znajdują się w niniejszym serwisie, o ile nie zawierają takiej informacji, nie zostały przygotowane przez SP42. W związku z tym nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za informacje, opinie i materiały tam zawarte.

Integracja sprzyja wszechstronnemu rozwojowi dzieci i młodzieży zarówno pełno jak i niepełnosprawnych. Stwarza lepsze warunki nauczania, ponieważ nauka odbywa się w mniejszych grupach i z wykorzystaniem różnorodnych form i metod. Daje szanse wyrównania opóźnień i braków poprzez wzbogacenie procesu nauczania terapią prowadzoną przez specjalistów. Sprzyja rozwijaniu uzdolnień i talentów u dzieci, ponieważ nauczyciele zwracają szczególną uwagę na indywidualny rozwój każdego dziecka. Podczas zajęć występuje indywidualizacja w procesie uczenia każdego dziecka, zarówno niepełnosprawnego jak i zdrowego. Najczęściej jednak organizowane są takie sytuacje wychowawcze i dydaktyczne, w których uczniowie niepełnosprawni i zdrowi podejmują wspólne różnorodne zadania, są partnerami pokonując trudności i osiągają razem sukcesy.

Program nauczania jest dostosowany do możliwości intelektualnych każdego dziecka. Klasy integracyjne są cząstką twórczej i przyjaznej szkoły, jako miejsce naturalnej nauki tolerancji, wrażliwości, otwartości i akceptacji. Umożliwiają pełne uczestnictwo dzieci niepełnosprawnych w życiu i rozwoju społecznym dzięki obcowaniu z rówieśnikami, akceptację odmienności drugiego człowieka, nawiązywanie kontaktów każdego z każdym. Rozbudzają świadomość, że wszyscy ludzie mają równe prawa, choć różne są ich możliwości. W naszej szkole dzieci niepełnosprawne przebywają wśród zdrowych rówieśników, pomiędzy którymi przyjdzie im żyć w przyszłości. Zdajemy sobie sprawę, że dzieci najszybciej uczą się przez bezpośrednią obserwację i doświadczenie.

Korzyści wynikające z edukacji integracyjnej są ogromne. Dotyczą one nauczycieli, rodziców, uczniów niezależnie od ich psychofizycznych możliwości. Celem klas integracyjnych jest nie tylko realizacja treści edukacyjnych, ale również wspólne bycie razem, przeżywanie, odkrywanie i poznawanie siebie. To zysk dla każdego ucznia. Warto inwestować w integrację i powiedzieć ,,nie” izolacji osób z deficytami rozwojowymi. Włączanie niepełnosprawne dzieci w środowisko pełnosprawnych rówieśników to przedsięwzięcie, które na pewno się opłaci i zaowocuje w przyszłości. Jest to szansa wychowania nowego pokolenia inaczej, odkrycia praw gwarantujących pełnosprawnym i niepełnosprawnym godne życie.

Dla uczniów klas integracyjnych naszej szkoły prowadzony jest szereg zajęć dodatkowych. Zajęcia te prowadzone są przez wykwalifikowanych specjalistów.

 

Gimnastyka korekcyjna w naszej szkole, prowadzona jest w specjalnie przystosowanej i dobrze wyposażonej do tego sali pod okiem specjalistów. W zajęciach uczestniczą uczniowie klas I – III i IV – VI. W każdym roku szkolnym gimnastyką korekcyjną objętych jest około kilkudziesięciu dzieci. Celem gimnastyki korekcyjnej jest:   

  • skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe do stanu prawidłowego
  • niedopuszczenie do powstawania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstawaniu,
  • doprowadzenie sprawności fizycznej dziecka do stanu uznanego za prawidłowy.   

Cel ten osiąga się drogą realizacji następujących zadań:  

  • wyrobienie u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała we wszystkich sytuacjach i czynnościach dnia codziennego
  • wytworzenie silnej i wytrzymałej stabilizacji mięśniowo-więzadłowej kręgosłupa po uprzednim usunięciu dystonii mięśniowej   
  • wdrożenie do rekreacji ruchowej uwzględniającej elementy profilaktyki i korekcji zaburzeń zagrażających lub istniejących u dziecka   
  • opanowanie przez dziecko i jego środowisko opiekuńcze wiedzy i umiejętności dotyczących spraw jego zdrowia związanych z wadą.

Gimnastyką korekcyjną obejmuje się uczniów którzy zostali zakwalifikowanych na podstawie szczegółowych lekarskich badań przesiewowych i bilansu zdrowia, z obniżoną sprawnością fizyczną, oraz z niektórymi zaburzeniami w stanie zdrowia jak np. przewlekłe choroby górnych dróg oddechowych, oskrzeli i płuc, układu krążenia. Kwalifikacji dzieci i młodzieży do gimnastyki korekcyjnej dokonuje lekarz sprawujący opiekę nad uczniem oraz pielęgniarka szkolna. Najczęściej występującymi wadami u dzieci w młodszym wieku szkolnym są:    

  • boczne skrzywienie kręgosłupa (skolioza)
  • plecy okrągłe
  • plecy wklęsłe
  • plecy wklęsło-okrągłe
  • płaskostopie.

Do odchyleń w budowie można zaliczyć:

  • odstawanie łopatek
  • asymetria barków
  • asymetria klatki piersiowej.

Otyłość, wady postawy, obniżona sprawność fizyczna i wydolność fizjologiczna są efektem braku ruchu oraz pracy fizycznej. Coraz bardziej doceniamy znaczenie aktywności ruchowej dla lepszego samopoczucia, nie wystarcza to jednak dla poprawy stanu zdrowotności naszych dzieci. Troska o właściwy rozwój fizyczny i prawidłową postawę ciała powinna przejawiać się w domu, w szkole, przy pracy i zabawie oraz wypoczynku. Prawidłowa postawa ciała ma decydujące znaczenie dla rozwijającego się organizmu i zdrowia dziecka, a w szczególności dla ogólnej sprawności układu ruchu, krążenia, oddychania i trawienia. Obserwujemy nasze otoczenie i dość często widzimy dzieci i młodzież z nieprawidłowo pochyloną głową, zaokrąglonymi plecami, odstającymi łopatkami, wysuniętym brzuchem, czy też źle wykształconych kończynach dolnych.    Mając na uwadze wyżej wymienione względy oraz dobro dziecka prowadzimy w naszej szkole gimnastykę korekcyjną. Jeżeli zgodzimy się, że zdrowie jest dla człowieka jedną z najważniejszych spraw życiowych to oczywisty będzie fakt zabiegania o nie już od najwcześniejszych lat życia.

 

Podstawa prawna:Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 11, poz. 114)

 

  • Na zajęcia terapii logopedycznej kieruje się uczniów na podstawie wyników badań lekarskich, psychologicznych i logopedycznych po uprzednim wyrażeniu zgody przez rodziców.
  • Terapię logopedyczną w szkole organizuje logopeda.
  • Wskazane jest, by logopeda z każdym dzieckiem ćwiczył indywidualnie, czas ćwiczeń uzależniony jest od indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka.Grupowe zajęcia dopuszczalne są przy doborze dzieci o tym samym rodzaju zaburzenia.
  • Zadaniem zajęć na terapii logopedycznej jest likwidacja wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej oraz pomoc w przezwyciężaniu problemów osobom mającym trudności z mówieniem, pisaniem i czytaniem.
  • W terapii logopedycznej wybór metod jest uwarunkowany rodzajem zaburzenia.W zależności od charakteru trudności wykorzystuje się specyficzne, dostosowane do wieku i możliwości ucznia sposoby pracy terapeutycznej. Stosuje się różne metody, co wynika z konieczności realizowania zasady kompleksowego oddziaływania.

Etapy badania i postępowania logopedycznego:

  • rozpoznanie zaburzeń mowy na podstawie objawów (symptomów)
  • zestawienie symptomów
  • wstępne ustalenie przyczyn zaburzeń
  • wstępna diagnoza logopedyczna- poznanie psychicznych i społecznych uwarunkowań oraz następstw zaburzeń mowy
  • ustalenie indywidualnego programu logoterapii
  • postępowanie logopedyczne i praca z dzieckiem
  • prognoza (rokowanie)
  • zalecenia , uwagi , wnioski (indywidualne konsultacje z rodzicami)

 

 

 

 

 

 

 

 

Zajęcia logopedyczne prowadzone są do czasu wyeliminowania bądźzłagodzenia zaburzenia, stanowiącego powód objęcia ucznia ww. formą opieki.

 

mgr Katarzyna Smutek

Poniedziałek 8:30 – 13:30
Wtorek 14:30 – 17:00
Środa 11:30 – 15:30
Czwartek 8:30 – 13:30
Piątek 12:30 – 16:00

Plan pracy psychologa obejmuje

  • Szczególną opiekę nad klasami terapeutycznym/integracyjnymi
  • Obserwacja dzieci na lekcjach,
  • Badania diagnostyczne,
  • Ustalanie programów terapii,
  • Spotkania z rodzicami.
  • Obserwacja dzieci w klasach  I pod kątem dojrzałości szkolnej, selekcji do badań, wykrywania deficytów rozwojowych
  • Badania uczniów w klasach V pod kątem sprawdzianów kompetencji.
  • Pogadanki dla rodziców.
  • Spotkania z rodzicami, nauczycielami – porady, wskazówki wychowawcze.
  • Badania diagnostyczne, opinie psychologiczne – klasy I-VI.
  • Udział w pracach zespołu terapeutycznego.

Obserwacje językowe mogą doprowadzić do uchwycenia różnic w mowie poszczególnych grup społecznych. Sprowadzają się one do odmiennego słownictwa, którym się posługują na co dzień. Tego rodzaju odrębności językowe związane z zawodem noszą nazwę dialektów socjalnych, zawodowych lub środowiskowych.
Gwary środowiskowe powstają i kształtują się w środowiskach ludzi związanych ze sobą wspólną pracą lub też jakąkolwiek inną działalnością. Powstają na podłożu języka ogólnego. Istnieją więc przeróżne odmiany gwar środowiskowych mało lub zupełnie niezrozumiałe w innych środowiskach. Charakterystycznym przykładem jest gwara szkolna zwana slangiem. W szkole uczniowie tworzą swój własny język, którego odrębność polega przeważnie na operowaniu symbolami słownymi zastępującymi wyrazy i zwroty języka ogólnego po to, aby ten język był zrozumiały tylko w ich środowisku. Język ten ukształtował się w atmosferze młodzieńczej pomysłowości pełnej humoru, a posługiwanie się nim jest wyrazem krytyczno – kpiarskiego stosunku do rzeczywistości.
Gwara uczniowska zapisała się na stałe w polskiej dialektologii. Spotykamy w niej bogatą synonimikę, wiele swoistych przenośni, zwięzłych, dosadnych i szyderczych porównań. Jako uczniowie jednak musicie pamiętać o tym, że gwara nie może być środkiem porozumiewania się na terytorium całej Polski i że powinniście się podporządkować się ogólnopolskim normom poprawnościowym.

PRZEDMIOTY – JAKIE SĄ , TAKICH TRZEBA SIĘ UCZYĆ

BIOLOGIA – biola.
CHEMIA – chema, chemikalia, reakcja.
FIZYKA – fiza, pranie mózgu, ekstradycja.
GEOGRAFIA – gegra, gega, globus, agrobiznes, obieżyświat.
GIMNASTYKA KOREKCYJNA – korek.
HISTORIA – hista, histra, histeria, powrót do przeszłości.
INFORMATYKA – infa, klikanie.
JĘZYK ANGIELSKI – anglik, angol, angiel.
JĘZYK NIEMIECKI – niemiec, dojczland, szwabski.
JĘZYK POLSKI – polak.
MATEMATYKA- matma, mata, majma, majza.
MUZYKA – muza, muzyk.
PLASTYKA – plasta.
TECHNIKA – techna, techno.
PRZYRODA – przyra.
RELIGIA – rela, dotyk anioła.
WIEDZA O SPOŁECZEŃSTWIE – wos, wrzos, wiedza o samozagładzie.

OCENY – NA JAKIE ZASŁUŻYSZ, TAKIE MASZ

6 – celujący, fatamorgana, szócha, cel, ósmy cud świata, samotny biały żagiel.
5 – bardzo dobry, super, ekstra, cool, pięć, piątak, szczyt niezdobyty.
4 – dobry, cztery, czwóra, wyspa szczęścia.
3 – norma, państwowo, trio, trója, średniak, trójka, jako tako, trzy.
2 – mierka, mierniak, twix, piątak w lusterku, dwojka, litościwa, dwa.
1 – pała, lufa, bania, normalka, dynia, gol, gała, chała, bombka, fifka, bomba, kosa, baton, cwaja, flek, hak, bramka, baniak, chleb powszedni.

Jeżeli przy ocenach są minusy, to wtedy jest, np. trzy na szynach lub trzy z lejcami.


UCZEŃ – JAKI JEST, KAŻDY WIDZI

BEZNADZIEJNY – dno, kaszana, siara, denny.
CHUDY – szkielet, patyk, tyka, chodząca śmierć, drągal, leszcz.
DOBRY – kujon, prymus, dziobak, tęga głowa, obstukany, kumaty, kret, stukacz, pako, ryjówka, wafel, kreto-kujon.
DZIAŁACZ – udziałowiec, społecznik, lizus.
GADATLIWY – gaduła, papla, nadajnik, radar, toćka.
GŁUPI – ciemniak, ciołek, matoł, głupol, tuman, trep, dupek, muł, bezmózgowiec, świr, pokopany, zielony.
MĄDRY – ma olej w głowie, ma głowę na karku, nosi głowę nie od parady.
NAJLEPSZY – best, debeściak, telegazeta, chodząca encyklopedia, globus.
NIEMYŚLĄCY – ciężka artyleria.
NIEROZGARNIĘTY – czereśniak, baton, łom, pień, mądry inaczej, cienias.
NIEŚMIAŁY – drewniak, dzikus.
OGOLONY – na pałę, na zapałkę, żarówa, wpadł pod kosiarkę.
PILNY – kujon, dzięcioł, mol książkowy.
PRZYSTOJNY – macho, facet.
SKARŻĄCY – kabel, kapuś, skarżypyta, kablarz.
SPRYTNY – gagatek, ziółko, omigus.
TCHÓRZ – cykor, czajnik.
TOWARZYSKI -luzak, cooler, w dechę.
ZŁY – olewus, olewacz.

 
SZKOLNE I UCZNIOWSKIE

BOISKO – scena śmierci.
BIBLIOTEKA – bibla.
BÓJKA – solo, solówka, zaduma, rozróba, ubaw, akcja.
DŁUGOPIS – lufka, pisało.
DZIENNIK – księga czarów.
DZWONEK – budzik, zbawienie.
EGZAMIN – sąd boży.
FRYZURA – fryz, szopa.
GŁOWA- makówka, łeb, czerep, glaca, pustak.
IDENDYFIKATOR SZKOLNY – kod kresowy, numer seryjny.
KALKULATOR – liczydło.
KARTKÓWKA – wypociny, przeczesywanie, apokalipsa, szybki numerek, wielkie zdziwko, zaskok.
KLASA – klatka, cela, więzienie, gabinet tortur.
KONIEC ROKU – raj na ziemi, amnestia.
KONTROLA RODZICÓW – najazd, napad, inspekcja.
LEKCJA – sajgon, wietnam, lejba, kazanie.
OKULARY – bryle, patrzały.
PAPIER TOALETOWY – srajtaśma.
MAKIJAŻ – tapeta.
NAUKA – męczarnia, syzyfowa praca, piekło na ziemi.
PIENIĽDZE – szmal, kesz, kasiora, mamona, kasa.
I KLASA – kociaki, koty, narybek.
POKÓJ NAUCZYCIELSKI – sabat czarownic, łysa góra, dziupla, krematorium, magazyn, dom wampirów.
POPIS – szpan.
PUSTA MOWA – lanie wody.
PRZERWA W NAUCE – laba.
ROZMOWA Z PEDAGOGIEM – gadka, rozmowa w toku, zwierzania kontrolowane.
SALA GIMNASTYCZNA – sala tortur.
SZKOLNA SZATNIA – pomieszczenie z polgtamem.
ŚCIĄGA – ostatnia deska ratunku, zakazany posiłek.
SZKOŁA – buda, nora, schronisko, więzienie, piekło, syf, cmentarz.
ŚWIADECTWO – przepustka do wolności.
ŚWIETLICA – świetla.
TOALETA – kibel, schron, pokój zwierzeń, klozet.
WAGARY – waksy, urlop, zajęcia w terminie, potajemny spacer.
ZAKAZ – szlaban.
ZAMIESZCZANIE – zadyma.
ZEGAREK – wskaz, cebula.

CO SIĘ ROBI W SZKOLE, KAŻDY DOSKONALE WIE

BAĆ SIĘ – cykać, pękać, wymiękać, drżeć, dygać.
BIEC – zasuwać, uciekać, brykać.
CHODZIĆ DO DYREKTORA – chodzić na dywanik, na czarną kawę.
CZEKAĆ – czaić się.
DAĆ SIĘ NAPIĆ – dać łyka, dać gula.
DAĆ UGRYŹĆ – dać gryza, dziabnąć.
DENERWOWAĆ SIĘ – jeżyć się, pienić się.
IŚĆ SOBIE – spadać, rwać zelówy, zwijać żagle, pływać, odpalać gumę, zjeżdżać.
KLĄĆ – rzucać mięsem, mówić łaciną.
KŁAMAĆ – blefować, ściemniać, bujać, bajerować, wciskać kit, rolować.
KOCHAĆ SIĘ W KIMŚ – bujać się w kimś, czuć miętę do kogoś.
MÓWIĆ – gadać, paplać, kłapać gębą, nawijać, zasunąć zamek, spuścić wodę.
NIE UCZYĆ SIĘ – osiąść, spocząć na laurach.
NIE ZDAĆ DO NASTĘPNEJ KLASY – kiblować, zimować, dublować, garować, nocować.
ODPYTYWAĆ – robić pogrom, jeden z dziesięciu, odstrzał, totolotek, pytanko.
PATRZEĆ – lampić się, gapić się, wytrzeszczać gały.
ŚCIĄGAĆ – zapuszczać żurawia, rżnąć, zrzynać, zjechać, spisywać, przepisywać.
UBIERAĆ SIĘ KOLOROWO – wyglądać jak choinka, stroić się w pawie piórka.
UCIEKAĆ – zjeżdżać, zwiewać, dać nogę, znikać, zerwać.
UCZYĆ SIĘ – kuć, zakuwać, ryć, wkuwać, obkuwać, obstukać.
WYGŁUPIAĆ SIĘ – małpować, zgrywać się, udawać klauna.
WYPYTYWAĆ – naciągać na szczerość.
WYSTAWIANIE OCEN –  sąd ostateczny.
WPAŚĆ W KŁOPOTY – popaść w tarapaty, wdepnąć w jakąś hecę.
ZACZERWIENIĆ SIĘ – puścić buraka, walnąć cegłę, spalić raka.
ZROZUMIEĆ – skapować, zajarzyć, zakumać, załapać.
ZROBIĆ BYLE JAK – odwalić, odfajkować.
ZGŁUPIEĆ – coś mu się przejęzyczyło.
ZDRADZIĆ TAJEMNICĘ – rozpakować przed kimś walizki.
UDERZYĆ PO GŁOWIE OGOLONEGO – dać na porost.