Od czego zalezy sukces jednostek i spoleczenstw? Od ich wiedzy! We wspolczesnym swiecie rosnie popyt na ludzi wyksztalconych. Coraz mniejsze jest i bedzie zapotrzebowanie na proste prace, ktore nie wymagaja edukacji i samodzielnego myslenia.

 

Ja czytam dziecku, a Ty? 

KLUCZEM DO WIEDZY I SPRAWNOSCI UMYSLU JEST CZYTANIE

Czytanie rozwija jezyk, jezyk zas stanowi podstawe dla myslenia, w tym takze matematycznego. Czytanie otwiera dostep do skarbnicy ludzkiej mysli i wiedzy. Tymczasem wielu ludzi choc umie czytac – nie czyta. Dlaczego? Poniewaz…

NAWYK CZYTANIA I MILOSC DO KSIAZEK MUSI POWSTAC W DZIECINSTWIE

Uczymy dzieci czytania, ale nie dbamy o to, by lubily czytac. Nie rozbudzamy w nich zapalu do ksiazek, nie dokladamy staran, by czytanie stalo sie ich ogromna przyjemnoscia i potrzeba! Wielu dzieciom doswiadczenia z ksiazka kojarza sie z przymusem, przykroscia i nuda. Dlatego porzucaja czytanie na rzecz telewizji. Nie staja sie czytelnikami na reszte zycia, traca szanse na ciagla edukacje, na staly rozwoj intelektualny i zawodowy.

Najskuteczniejszym sposobem wychowania czytelnika na cale zycie jest glosne czytanie dziecku dla przyjemnosci!

Rodzice!

Od Was w najwiekszym stopniu zalezy pomyslna przyszlosc Waszego dziecka.

Bez wzgledu na sytuacje rodzinna, majatkowa, czy wlasne wyksztalcenie, jesli chcecie, by Wasze dziecko bylo madre i odnosilo sukcesy w szkole i w zyciu…

CODZIENNIE CZYTAJCIE MU GLOSNO PRZEZ 20 MINUT

Juz w pierwszej klasie jedne dzieci radza sobie dobrze, a inne nie. Dzieci, ktorym nauka przychodzi latwo to te, ktorym rodzice duzo czytaja i z ktorymi duzo rozmawiaja. W rezultacie one same duzo czytaja, zdobywaja lepsze wyksztalcenie, lepsza prace, radza sobie z problemami zyciowymi przy pomocy wiedzy i rozumu, a nie przemocy. Dzieci, ktore maja klopoty w szkole, to najczesciej te, o ktorych rozwoj umyslowy i emocjonalny we wczesnym dziecinstwie nikt nie zadbal. Zwykle nie ksztalca sie dlugo, zyja biedniej, czesto popadaja w kolizje z prawem.

CODZIENNE GLOSNE CZYTANIE DZIECKU WARTO ZACZAC JAK NAJWCZESNIEJ I NIE ZARZUCAC GO NAWET GDY DZIECKO SAMO JUZ DOBRZE CZYTA

Czytajmy niemowleciu trzymajac je w ramionach, patrzac na nie z miloscia i glosem wzbudzajac jego zainteresowanie. Budujemy w ten sposob trwale skojarzenie czytania z poczuciem bezpieczenstwa, przyjemnosci i wiezi. Stymulujemy przy tym jego rozwoj umyslowy. Dzieki czytaniu w mozgu dziecka powstaja miliony polaczen neuronowych, ktore wplyna na jego inteligencje. Utrzymajmy rytual glosnego czytania nawet wtedy, gdy dziecko samo juz dobrze czyta – poziom rozumienia tekstu czytanego na glos przekracza o kilka lat poziom rozumienia przy samodzielnym czytaniu. Nie pozbawiajmy dziecka tej korzysci – ani czasu spedzonego razem w serdecznej atmosferze! Czytajmy nastolatkom. Wspolne czytanie w rodzinie – i wlasne czytanie – ochroni je przed wieloma problemami wieku dorastania. Pamietajmy, ze…

Ksiazki sa pokarmem nie tylko dla intelektu, ale i dla psychiki.

Uwaga
Dzieci, ktore bardzo wczesnie same czytaja, nauczane i ponaglane przez doroslych, niekoniecznie staja sie czytelnikami na reszte zycia. Na tym etapie rozwoju trud samodzielnego czytania – czesto bez zrozumienia tekstu – zwykle przewyzsza przyjemnosc z lektury. Moze to pozostawic trwale skojarzenie czytania z przykroscia i doprowadzic do niecheci do ksiazek. Zadbajmy, by czytanie bylo zawsze dla dziecka radoscia – bedzie nia wowczas, gdy do niego nalezec bedzie sluchanie, rozumienie i uruchamianie wyobrazni w ramionach bliskiej osoby – a do nas reszta. Samodzielne czytanie przez dziecko powinno przyjsc w sposob naturalny, gdy pragnie ono tego i jest do tego gotowe.

Glosne czytanie jest proste, bezplatne i dzieci je uwielbiaja!

Nie potrzeba tytulow naukowych ani drogiego sprzetu, by czytac dzieciom. Ksiazki mozna wypozyczac, wymieniac, kupowac na przecenach. Nie trzeba dobrej dykcji, by byc najlepszym nauczycielem czytania dla swego dziecka. Doskonale zajecie dla Tatusiow, ktorzy maja malo czasu dla swych dzieci i nie zawsze wiedza jak go wypelnic.

Glosne czytanie to potezna stymulacja dla mozgu. Nawet dzieci z uposledzeniami umyslu, ktorym rodzice duzo czytaja, rozwijaja sie znacznie lepiej.10-letnia Jennifer Thomas z zespolem Downa, mieszkanka Concord w stanie Massachusetts, ktorej rodzice czytali od pierwszych tygodni zycia, w czwartej klasie przewyzszala wiedza, zrozumieniem tekstu i bogactwem slownictwa zdrowych rowiesnikow. Steven Kunishima z Hawajow, urodzony z glebokim defektem mozgu, ktory wedlug lekarskiej diagnozy mial nigdy nie chodzic i nie mowic, dzieki matce stosujacej masaze oraz glosne czytanie, w wieku lat trzynastu mowil, chodzil, gral w baseball – i uczeszczal do normalnej szkoly.

(Przyklady z bestselleru Jima Trelease”a – „Reading-Aloud Handbook” /Podrecznik glosnego czytania/).

Czytajmy glosno dzieciom w przedszkolach i w szkolach

Na swiecie spada czytelnictwo ksiazek wsrod dzieci – z wyjatkiem tych szkol i klas, gdzie nauczyciele czytaja dzieciom na glos dla przyjemnosci. W szkolach w ktorych wprowadzono 10 minut codziennego glosnego czytania i 10 minut wlasnego cichego czytania po lekcjach – poprawiaja sie wyniki w nauce, a spada ilosc chuliganskich wybrykow. Glosne czytanie ulatwia zatem edukacyjna i wychowawcza misje szkoly.

Nauczyciele i Wychowawcy!

Codziennie czytajcie dzieciom na glos dla przyjemnosci przez 10-20 minut. Dla niektorych dzieci bedzie to jedyna okazja do kontaktu z ksiazka. Moze on odmienic na lepsze ich los.

Czytanie jest dzis wazniejsze niz bylo kiedykolwiek w przeszlosci

  • Swiat jest coraz bardziej skomplikowany, lawinowo przyrasta ilosc informacji, rozwoj wiedzy i zmiany na rynku pracy nastepuja coraz szybciej. Ludzie, ktorzy nie czytaja, nie nadaza za tymi zmianami i zostana zepchnieci na margines wspolczesnego zycia. To samo dotyczy spoleczenstw.
  • Zyjemy w cywilizacji telewizyjnej. Badania naukowe wykazuja szkodliwosc nadmiernego ogladania telewizji przez dzieci. Telewizja nie rozwija u dzieci myslenia i skraca ich przedzial uwagi, wiele programow wywoluje leki i niepokoj oraz znieczula na przemoc. Aby dziecko nauczylo sie w madry i umiarkowany sposob korzystac z telewizji, musi juz w najmlodszym wieku otrzymac alternatywe w postaci innej, atrakcyjnej formy spedzania czasu – czytania.

Codzienne glosne czytanie jest szczepionka przeciwko wielu niepozadanym wplywom i zagrozeniom dla umyslu i psychiki dziecka ze strony wspolczesnej cywilizacji.
Zalety glosnego czytania:

  • Buduje mocna wiez miedzy doroslym i dzieckiem
  • Tworzy skojarzenie czytania z przyjemnoscia i poczuciem bezpieczenstwa
  • Niezwykle stymuluje rozwoj mozgu.
  • Przynosi ogromna wiedze ogolna; rozbudowuje slownictwo
  • Uczy myslenia, pomaga w zrozumieniu ludzi, swiata i siebie
  • Daje kontakt z bogactwem doswiadczen niemozliwych do zdobycia samemu
  • Rozbudza zainteresowania, rozwija wyobraznie
  • Stymuluje rozwoj emocjonalny, rozwija wrazliwosc i empatie,
  • Uczy wartosci moralnych, wplywa na zmiane negatywnych postaw na pozytywne,
  • Buduje samouznanie – dziecko czuje sie wazne, kochane i coraz bardziej kompetentne
  • Ulatwia samodzielne czytanie, daje podwaliny pod sukces w mowieniu i pisaniu
  • Chroni przed uzaleznieniem od telewizji i absorbowaniem z niej antywartosci
  • Uczy nieagresywnych sposobow rozwiazywania problemow i konfliktow,
  • Ksztaltuje nawyk czytania na cale zycie
  • Jest najlepsza inwestycja w pomyslna przyszlosc dziecka

Narod, ktory nie czyta, malo wie. Narod ktory malo wie, podejmuje zle decyzje – w domu, na rynku, przy urnach wyborczych. Te decyzje odbijaja sie na calym narodzie. Niewyksztalcona wiekszosc moze przeglosowac wyksztalcona mniejszosc – to bardzo niebezpieczny aspekt demokracji.

(Jim Trelease autor: „Read-Aloud Handbook” /Podrecznik glosnego czytania)

Regulamin przyznawania uczniom stypendium za szczególne osiągnięcia w nauce
lub w sporcie w Szkole Podstawowej nr 42 z Oddziałami Integracyjnymi
im. Mikołaja Kopernika w Zabrzu

 

Regulamin opracowano w oparciu :

o ustawę z dnia 7 września 1991r. ( Dz. U z 2017r. poz. 2198, 2203, 2361), Prawo Oświatowe z 14 grudnia 2016r. ( Dz. U. z 2018r. poz. 996 i 1000), Uchwała Rady Miejskiej w Zabrzu oraz uchwała nr 17/2005/2006

  1. Szkoła może udzielić uczniowie stypendium o charakterze motywacyjnym zwane dalej stypendium za :
  2. wyniki w nauce
  3. osiągnięcia sportowe
  4. Stypendium przyznaje się jednorazowo uczniom klas IV – VII po zakończeniu każdego semestru roku szkolnego, uczniom klas VIII po I semestrze roku szkolnego.
  5. Stypendium za wyniki w nauce przyznaje się uczniowi, który w semestrze poprzedzającym semestr, w którym przyznaje się to stypendium, uzyskał średnią ocen wyższą lub równą 4,75 oraz co najmniej dobre

Wysokość stypendium wynosi :

  • przy średniej ocen 4,75 – 4,99 przyznaje się około 64 % kwoty maksymalnej

w szczególnych przypadkach uzasadnionych przez wychowawcę dyrektor szkoły, po pozytywnym zaopiniowaniu przez komisję może przyznać maksymalną kwotę stypendium.

  • Przy średniej ocen 5,00 – 6,00 przyznaje się 100 % kwoty maksymalnej
  1. Stypendium za osiągniecia sportowe przyznaje się uczniowi, który uzyskał I miejsce
    w mieście w rozgrywkach pod patronatem GSZS w Zabrzu lub innych zawodach sportowych na szczeblu rejonu, reprezentując szkołę oraz uzyskał w semestrze poprzedzającym semestr, w którym przyznaje się to stypendium co najmniej dobrą ocenę zachowania w wysokości 100% kwoty maksymalnej.
  2. Stypendium za wyniki w nauce lub za osiągnięcia sportowe nie może przekroczyć kwoty stanowiącej dwukrotność kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych. Wysokość stypendium ustala dyrektor szkoły, po zasięgnięciu opinii komisji stypendialnej i rady pedagogicznej oraz w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.
  3. Uczeń może dostać stypendium za wyniki w nauce i stypendium sportowe, jeżeli spełnia warunki zawarte w regulaminie.
  4. Dyrektor szkoły powołuje komisję stypendialną w składzie :

– pedagog szkolny – przewodniczący

– nauczyciele wskazani przez dyrektora szkoły wchodzący w skład komisji ds. pomocy socjalnej uczniom.

  1. Wniosek o stypendium za bardzo dobre wyniki w nauce lub osiągnięcia sportowe składa wychowawca klasy do komisji stypendialnej w ciągu 14 dni po posiedzeniu klasyfikacyjnym rady pedagogicznej, która przekazuje go wraz ze swoją opinią dyrektorowi szkoły.
  2. a) W przypadku ucznia, który rozpoczyna naukę w Szkole Podstawowej nr 42 z Oddziałami Integracyjnymi im. Mikołaja Kopernika w Zabrzu w dniu 01.09., wniosek                o stypendium motywacyjne składa wychowawca klasy komisji stypendialnej do dnia 05.09.
  3. Stypendium za wyniki w nauce lub za osiągnięcia sportowe przyznaje dyrektor
    po pozytywnym zaopiniowaniu wniosku przez komisję stypendialną.
  4. Posiedzenia komisji są protokołowane.
  5. Dyrektor szkoły gromadzi dokumentację związaną z przyznawaniem stypendium o charakterze motywacyjnym.
  6. Wzór wniosku o przyznanie stypendium za wyniki w nauce lub za osiągniecia sportowe, a także wzór decyzji o ich przyznaniu stanowią załączniki nr 1 do niniejszego regulaminu.

Regulamin przyjęto uchwałą Rady Pedagogicznej w dniu 29.11.2017r.

Regulamin wchodzi w życie z dniem podjęcia uchwały.

Z treścią regulaminu zapoznano członków Samorządu Szkolnego.

 

Traci moc poprzedni regulamin z 14.09.2009r.  

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji uczniowie muszą uczestniczyć w projekcie edukacyjnym. Informacja o realizacji danego projektu będzie zamieszczona na świadectwie ukończenia gimnazjum, natomiast sposób realizacji projektu i zaangażowanie będzie miało wpływ na ocenę zachowania. W naszej szkole uczniowie realizują obowiązkowy projekt edukacyjny w klasach drugich. Została im przedstawiona lista tematów wraz z opiekunami, będącymi mentorami danego tematu i udzielającymi wskazówek dotyczących realizacji danego projektu. Zadaniem uczniów jest dobranie się w zespoły od 3 do 6 osób, wybranie tematu oraz zgłoszenie się do opiekuna. Ten udzieli dalszych informacji dotyczących realizacji danego zagadnienia. Praca metodą projektu ma być nie tylko możliwością zgłębienia swojej wiedzy na dany temat, ale również okazją do nauczenia się zasad współpracy, podziału obowiązków, odpowiedzialności oraz publicznej prezentacji swojej pracy. Każdy projekt musi bowiem zakończyć się jego upublicznieniem. Formy mogą być różne w zależności od opracowywanego tematu oraz pomysłowości uczniów.

REGULAMIN REALIZOWANIA PROJEKTÓW EDUKACYJNYCH W GIMNAZJUM NR 21 im. NOBLISTÓW POLSKICH

Uczniowie mają obowiązek realizowania projektów edukacyjnych na podstawie § 21a Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dn. 20 sierpnia 2010 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz.U.Nr 83, poz.562 z późn. zm.),a udział ucznia w projekcie ma wpływ na ocenę z zachowania zgodnie z zapisami statutu.

I. USTALENIA OGÓLNE
1. Uczniowie gimnazjum mają obowiązek przystąpienia do realizacji projektu edukacyjnego zgodnie z przepisami prawa oświatowego.

2. Projekt edukacyjny jest zespołowym, planowym działaniem uczniów, mającym na celu rozwiązanie konkretnego problemu z zastosowaniem różnorodnych metod.

3. Projekty realizowane są przez uczniów w klasie drugiej. W wyjątkowych wypadkach ich realizacja może zostać przesunięta do klasy trzeciej, nie później jednak niż do zakończenia pierwszego okresu nauki w klasie trzeciej.

4. Czas wykonywania projektów powinien wynosić od czterech tygodni do trzech miesięcy; może być przedłużony przez opiekuna zespołu.

5. Gimnazjum zapewnia warunki do realizacji projektów w ramach posiadanych środków.

6. Uczeń gimnazjum bierze udział w realizacji jednego projektu edukacyjnego.

7. Informacje o udziale ucznia w realizacji projektu edukacyjnego oraz jego temat wpisuje się na świadectwie ukończenia gimnazjum.

8. Udział ucznia w projekcie ma wpływ na ocenę zachowania.

Szczegółowe kryteria oceny zachowania, uwzględniające udział ucznia w projekcie edukacyjnym, zapisane są w wewnątrzszkolnych zasadach oceniania w Statucie Szkoły.

9. Nauczyciel może nadzorować maksymalnie 3 zespoły.

10. W przypadku, gdy uczeń:

a) nie zdecyduje o wyborze tematu,

b) nie wybierze zespołu, z którym będzie realizował projekt,

c) nie złoży deklaracji z powodów niezależnych od siebie (np. z powodu choroby)

wychowawca zgłasza to koordynatorowi, który włącza ucznia do określonego zespołu.

11. W wyjątkowych przypadkach, uniemożliwiających udział ucznia w realizacji projektu edukacyjnego, dyrektor szkoły może zwolnić ucznia z wykonywania tego projektu na uzasadniony wniosek rodziców.

12. W przypadku, o którym mowa w pkt. 11 na świadectwie ukończenia gimnazjum, w miejscu przeznaczonym na wpisanie informacji o udziale ucznia w realizacji projektu edukacyjnego, wpisuje się „zwolniony” lub „zwolniona”.

II. DZIAŁANIA PROJEKTOWE
ZADANIA DYREKTORA
1. Dyrektor szkoły jest odpowiedzialny za realizację projektów edukacyjnych w szkole.

2. Dyrektor szkoły w porozumieniu z Radą Pedagogiczną określa szczegółowe warunki realizacji projektu edukacyjnego zapisane w Regulaminie realizacji projektów edukacyjnych, zwanym dalej Regulaminem.

3. Dyrektor szkoły w porozumieniu z Radą Pedagogiczną powołuje szkolnego koordynatora projektów.

ZADANIA KOORDYNATORA
Koordynatorem projektów edukacyjnych jest nauczyciel powołany przez dyrektora szkoły. Jego zadaniem jest:

1. Zebranie od nauczycieli propozycji tematów projektów, sporządzenie ich listy zbiorczej, przedstawienie jej dyrektorowi, Radzie Pedagogicznej i opublikowanie na stronie internetowej szkoły.

2. Monitorowanie stanu realizacji projektów.

3. Upowszechnienie informacji na temat realizowanych projektów.

4. Organizacja publicznej prezentacji wybranych projektów w ramach Festiwalu Projektów.

5. Podsumowanie realizacji projektów i przedstawienie Radzie Pedagogicznej sprawozdania zbiorczego na koniec roku szkolnego.

 

ZADANIA OPIEKUNA PROJEKTU
Nad realizacją konkretnego projektu czuwa opiekun projektu. Jego zadania to:

1. Omówienie scenariusza projektu z uczniami.

2. Przygotowanie kontraktu i podpisanie go z uczniami.

3. Przygotowanie dokumentacji i zapoznanie uczniów z zasadami jej prowadzenia:

a) karty projektu,

b) karty ewaluacji projektu,

c) sprawozdania z realizacji projektu.

4. Czuwanie nad prawidłowym przebiegiem projektu.

5. Organizowanie opieki nad uczniami podczas działań projektowych i konsultacji.

6. Pomoc uczniom na każdym etapie realizacji projektu.

7. Motywowanie uczniów do systematycznej pracy.

8. Pomoc w prezentacji projektu.

9. Ewaluacja projektu we współpracy z nauczycielami, którzy wspomagali jego realizację.

10. Kontaktowanie się z wychowawcą ucznia w związku z jego udziałem w projekcie.

11. Koordynowanie pracy nauczycieli w przypadku, kiedy projekt edukacyjny jest międzyprzedmiotowy.

12. Zorganizowanie i przeprowadzenie publicznej prezentacji projektów w ustalony wcześniej sposób (np. na forum klasy, w Internecie, podczas spotkania z rodzicami, na Festiwalu Projektów).

13. Wybranie najlepszych projektów do zaprezentowania w ramach Festiwalu Projektów.

 

ZADANIA WYCHOWAWCY
Wychowawca klasy jest zobowiązany do:

1. Poinformowania uczniów i ich rodziców (prawnych opiekunów) o warunkach realizacji projektu edukacyjnego.

2. Przypomnienia uczniom jak pracować metodą projektu.

3. Przekazywania rodzicom informacji o wynikach monitorowania.

4. Komunikowania się z opiekunami projektów w sprawie oceniania zachowania.

5. Prowadzenia odpowiednich zapisów w dokumentacji szkolnej, związanych z realizacją przez ucznia projektu edukacyjnego (dziennik lekcyjny, arkusze ocen, świadectwa).

 

ZADANIA INNYCH NAUCZYCIELI
Nauczyciel niebędący opiekunem projektu edukacyjnego, a współpracujący z opiekunem w projekcie międzyprzedmiotowym jest zobowiązany do:

1. Konsultacji dla uczniów zgodnie z ustalonym harmonogramem.

2. Czuwania nad prawidłowym przebiegiem projektu.

3. Sprawowania opieki nad uczniami podczas działań projektowych i konsultacji.

4. Prowadzenia dokumentacji uzgodnionej z opiekunem projektu.

5. Współpracy z opiekunem projektu i koordynatorem w ciągu roku szkolnego i podczas organizowania Festiwalu Projektów.

6. Udziału w ustalaniu oceny zachowania ucznia.

 

ZADANIA UCZNIÓW REALIZUJĄCYCH PROJEKT
1. Uczniowie mogą realizować projekty w zespołach klasowych lub międzyklasowych liczących od 3 do 6 osób.

2. Uczniowie wybierają temat projektu spośród propozycji przedstawionych przez nauczycieli. Opiekunowie zapoznają uczniów z celami projektów, ich problematyką, kluczowymi umiejętnościami.

3. Uczniowie wspólnie z opiekunem projektu omawiają i ustalają zasady współpracy w grupie, dokonują podziału zadań.

4. Uczniowie czynnie uczestniczą w realizacji projektu i wywiązują się z podjętych zadań.

5. Po skończeniu projektu następuje jego publiczna prezentacja w sposób ustalony z opiekunem projektu.

 

REALIZACJA PROJEKTÓW
1. Na początku każdego roku szkolnego wychowawcy klas II informują uczniów o warunkach i zasadach realizacji projektu edukacyjnego oraz zapoznają ich z niniejszym regulaminem

2. Rodzicom przekazuje się powyższe informacje na pierwszym zebraniu w klasie II, nie później niż do 15 września danego roku .

3. W terminie do 30 września danego roku koordynatorowi projektów zgłasza się: tematykę projektów oraz nazwiska opiekunów projektów.

4. Tematyka może uwzględniać również propozycje złożone przez uczniów.

5. Informacje, o których mowa w pkt. 3, udostępnia się uczniom na stronie internetowej gimnazjum i w bibliotece.

6. Lista tematów projektów, zawierająca informacje, o których mowa w pkt. 3, jest przedstawiana przez koordynatora dyrektorowi szkoły nie później niż do 15 października danego roku

7. Do 15 października danego roku opiekunowie projektów przeprowadzają spotkania z uczniami, udzielając im wskazówek i odpowiadając na pytania.

8. Uczniowie dokonują wyboru tematu projektu do 20 października danego roku i składają pisemną deklarację ze wskazaniem wszystkich członków zespołu.

9. Przy wyborze tematyki projektu obowiązuje zasada dobrowolności.

10. System podziału na poszczególne zespoły projektowe odbywa się w następujący sposób:

a) uczniowie samodzielnie tworzą zespół lub

b) nauczyciel, zgodnie z ustalonymi wcześniej kryteriami, dobiera uczniów do zespołu.

11. Zadania zespołu określa instrukcja realizacji danego projektu oraz kontrakt zawarty z opiekunem.

12. Realizacja projektu rozpoczyna się od spotkania, na którym opiekun z zespołem uczniowskim wspólnie ustalają:

a) czas realizacji projektu,

b) metody pracy, sposoby zbierania informacji i formy dokumentowania pracy,

c) podział zadań w zespole i zasady współpracy,

d) kryteria oceny projektu,

e) sposób prezentacji i podsumowania projektu.

Powyższe informacje są wpisywane do karty realizacji projektu.

13. W wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się modyfikację listy projektów realizowanych w czasie danego roku szkolnego, a także zmianę tematyki, terminów zakończenia i sposobu prezentacji efektów. Może też nastąpić zmiana opiekuna (opiekunów) projektu, o ile wystąpiły przyczyny, które uniemożliwiły realizację podjętego zadania. Decyzję o zmianach podejmuje koordynator po konsultacji z opiekunem danego projektu lub dyrektorem szkoły.

14. Projekt może być wykonywany podczas zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych według ustalonego wcześniej harmonogramu.

15. Realizując projekt, uczniowie mogą korzystać z pomieszczeń szkolnych w godzinach pracy szkoły wyłącznie pod nadzorem opiekuna lub innych nauczycieli.

16. Dyrektor, w porozumieniu z Radą Pedagogiczną, dopuszcza do realizacji złożone projekty, biorąc pod uwagę możliwości organizacyjne i warunki, jakimi dysponuje gimnazjum.

17. O formie publicznej prezentacji projektu decyduje jego opiekun.

 

DOKUMENTACJA PROJEKTU
1. Dokumentacja dotycząca projektu powinna zawierać:

a) kartę projektu,

b) kartę ewaluacji projektu,

c) sprawozdanie z realizacji projektu;

d) inne dokumenty, które opiekun uzna za niezbędne do realizacji projektu.

Wszelkie dokumenty mają być przygotowane w formie papierowej i elektronicznej.

2. Dokumentację przechowuje się do końca roku kalendarzowego, w którym uczeń ukończył gimnazjum.

 

EWALUACJA PROJEKTU

1. Ewaluacja końcowa projektu powinna zawierać informacje o:

a) osiągniętych celach,

b) mocnych i słabych stronach.

2. Ewaluacji projektu dokonuje opiekun, który może konsultować się z innymi nauczycielami przed jej dokonaniem.

3. Kryteria ewaluacji projektu powinny uwzględniać:

a) sprawozdanie z projektu (np. karta realizacji projektu),

b) sposób prezentacji projektu,

c) pracę zespołową i indywidualną ucznia,

d) samoocenę uczniów.

4. Uczestnictwo ucznia w projekcie kończy się stwierdzeniem: „zaliczył udział w projekcie” / ”nie zaliczył udziału w projekcie”. Jest ono podstawą do dokonania zapisu na świadectwie ukończenia gimnazjum i w innych dokumentach szkolnych.

 

ZAŁĄCZNIKI DO PROJEKTU:

  • HARMONOGRAM PRAC
  • KARTA PROJEKTU
  • KARTA OCENY PROJEKTU
  • KARTA SAMOOCENY UCZNIA

 

Chór dziewczęcy Tarantella założony został we wrześniu 2000 r. jako chór Gimnazjum nr 21 w Zabrzu. Od roku szkolnego 2005/2006 pieczę nad zespołem sprawuje Ognisko Pracy Pozaszkolnej nr 2 w Zabrzu. Dyrygentem i twórcą chóru jest absolwentka Akademii Muzycznej w Katowicach, nauczycielka muzyki – Kamilla Pająk. Od 1.01.2010 działa przy Młodzieżowym Domu Kultury Nr 2 / po przekształceniu OPP2 na MDK2/ W skład zespołu wchodzi ok.50 dziewcząt w wieku 13- 17 lat, w większości uczennice i absolwentki Gimnazjum 21, choć atmosfera w chórze sprawia, że coraz częściej w zajęciach uczestniczą dziewczęta z innych zabrzańskich szkół. Chór jest zespołem 3- głosowym, wykonującym muzykę a’cappella. W repertuarze zespołu znajdują się utwory religijne i świeckie kompozytorów polskich i obcych od renesansu do współczesności. Chór koncertuje kilkanaście razy w roku, uświetniając swoim śpiewem uroczystości i ważne wydarzenia szkolne, dając koncerty dla społeczności lokalnej. Chętnie uczestniczy w przeglądach i konkursach chóralnych.

Do najważniejszych osiągnięć zespołu zaliczyć można zdobycie:

  • Srebrnego Kamertonu na XXVI i XXVII Ogólnopolskim Konkursie Chórów a’cappella Dzieci i Młodzieży w Bydgoszczy w 2006 i 2007 roku
  • Grand Prix na 52 Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w Zabrzu w 2006 roku
  • I miejsce na Wielopokoleniowym Przeglądzie Chórów w Chrzanowie w 2005 r.
  • wyróżnienie na II Wielopokoleniowym Przeglądzie Chórów w Chrzanowie w 2006 roku
  • coroczne I miejsca na Festiwalu Kultury Młodzieży Szkolnej w Zabrzu

Chór dziewczęcy Tarantella jest organizatorem corocznie odbywających się Spotkań Chórów Szkolnych.

Bardzo serdecznie zapraszamy wszystkie dziewczęta, które chciałyby wspólnie z nami pracować i bawić się muzyką chóralną na próby.

SZKOLNY KLUB WOLONTARIUSZA

Wolontariat – to świadome, dobrowolne i bezpłatne działanie na rzecz innych potrzebujących pomocy, wykraczające poza związki rodzinno – przyjacielsko – koleżeńskie.

Dlaczego warto angażować się w wolontariat?

Bycie wolontariuszem to nie tylko odpowiedzialność. To przede wszystkim ogromna satysfakcja z pomocy drugiemu człowiekowi, który jej od nas potrzebuje. Najlepszą zapłatą za pracę jest uśmiech i ciepłe słowa od podopiecznego.

Poniżej prezentujemy ci kilka cech, które powinny charakteryzować wolontariusza:

  • dużo optymizmu i chęci do działania,
  • motywacja do niesienia pomocy potrzebującym,
  • umiejętność wygospodarowania wolnej chwili,
  • odwaga i brak barier psychicznych,
  • odpowiedzialność, wrażliwość, systematyczność.

Jeśli masz jeszcze wątpliwości, czy zostać wolontariuszem, niech poniższe argumenty na rzecz wolontariatu zachęcą cię do bycia ochotnikiem.

Wolontariat stwarza szansę:

  • wykorzystania własnych umiejętności i doświadczeń,
  • rozwijania zainteresowań,
  • zdobycia doświadczenia w nowych dziedzinach,
  • zawarcia przyjaźni,
  • wywierania wpływu na zmiany społeczne,
  • zaangażowania się w działania na rzecz społeczności lokalnej.

Zdarza się, że wolontariusz nie może poświęcić kilku godzin w miesiącu na bezpośrednią pomoc innym. Alternatywą jest wtedy wolontariat akcyjny, czyli udział w różnych wydarzeniach, które organizuje Szkolny Klub Wolontariusza. Oprócz dysponowania czasem należy mieć przede wszystkim dobre chęci. Wolontariat to nie tylko sposób na spędzenie wolnego czasu czy bycie użytecznym. Wolontariat to przede wszystkim wyjście naprzeciw drugiemu człowiekowi, to podjęcie odpowiedzialności za drugiego człowieka, to wspaniałe doświadczenie obdarowywania i bycia obdarowanym.

Codziennie poświęć chwilę i kliknij w serduszka. Za każdym razem, realnie pomożesz potrzebującym.

www.Pajacyk.pl Jeśli wejdziesz na stronę i klikniesz w brzuszek Pajacyka, pomożesz nakarmić głodne dziecko. Odwiedzaj często stronę pajacyka.

www.Okruszek.org Klikając w chleb ofiarujesz potrzebującym jedzenie i dach nad głową. Jeśli nie można dużo to mało. Bądź dobry jak chleb.

www.PustaMiska.pl Każdego dnia zwierzęta czekają na Twoją pomoc. 70 kliknięć to poprawa bytu jednego zwierzaka ze schroniska.

www.WyklikajZywnosc.pl Ponad 2 mln Polaków żyje w skrajnym ubóstwie. Każdy może pomóc, trzeba tylko raz dziennie kliknąć w produkt!.

Regulamin Szkolnego Klubu Wolontariusza w Zabrzu

I. Postanowienia ogólne

Wolontariat – to bezpłatne, świadome i dobrowolne działanie na rzecz innych, wykraczające poza więzi rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie.
Wolontariusz – osoba pracująca na zasadzie wolontariatu. Wolontariuszem może być każdy,
w każdej dziedzinie życia społecznego, wszędzie tam, gdzie taka pomoc jest potrzebna.
Szkolny Klub Wolontariusza jest inicjatywą młodzieży, skierowaną do ludzi młodych, którzy chcą pomagać najbardziej potrzebującym, reagować czynnie na potrzeby środowiska, inicjować działania w środowisku szkolnym i lokalnym, wspomagać różnego typu inicjatywy charytatywne, kulturalne.
Klub Wolontariusza jest wspólnotą niezależną politycznie, całkowicie nieodpłatną i otwartą
na wszystkich, którzy chcą pomagać innym.
Klub Wolontariusza działa tam, gdzie może służyć ludziom, którzy tego potrzebują.
Szkolny Klub wolontariusza powołuje się dla zainteresowania młodzieży pomocą potrzebującym, ponieważ wychowawcze oddziaływanie wolontariatu pomaga w przygotowaniu do odpowiedzialnego wejścia w dorosłe życie.
II. Cele i sposoby działania

Celem Klubu Wolontariusza jest zaangażowanie ludzi młodych do świadomej, dobrowolnej
i nieodpłatnej pomocy innym, zapoznanie z ideą wolontariatu.
Celem Klubu jest rozwijanie wśród młodzieży postawy zaangażowania na rzecz potrzebujących pomocy, otwartości i wrażliwości na potrzeby innych, życzliwości i bezinteresowności.
Wolontariat ma na celu aktywne działanie w obszarze pomocy koleżeńskiej, społecznej, życia kulturalnego i środowiska naturalnego.
Klub Wolontariusza stwarza przestrzeń dla takiej służby poprzez organizowanie konkretnych sposobów pomocy i tworzenie zespołów wolontariuszy.
Celem jest wypracowanie systemu włączania młodzieży do działań o charakterze woluntarystycznym i wykorzystanie ich umiejętności i zapału w pracach na rzecz szkoły
i środowiska szkolnego, łączenie na poziomie szkoły i jej otoczenia młodzieży chętnej
do niesienia pomocy z osobami i środowiskami pomocy tej oczekującymi.
Przygotowanie uczniów gimnazjum do podejmowania działań wolontariackich na rzecz środowiska szkolnego i lokalnego.
Wspieranie ciekawych inicjatyw młodzieży szkolnej.
Promocja idei wolontariatu w szkole.
Prowadzenie warsztatów, szkoleń i cyklicznych spotkań wolontariuszy.
Klub Wolontariusza angażuje się również do obsługi jednorazowych imprez o charakterze charytatywnym (np. kwesty uliczne, koncerty charytatywne itp.)
Angażowanie ludzi młodych do działań w wolontariacie może odbywać się poprzez:
wzajemne kontakty przyjacielskie i rówieśnicze,
organizowanie spotkań informacyjnych o Klubie Wolontariusza,
Miejscem organizacji działania wolontariatu jest Gimnazjum nr 21 im. Noblistów Polskich
w Zabrzu.
Klub Wolontariusza w sposób stały pragnie służyć pomocą dzieciom, osobom chorym, niepełnosprawnym, samotnym itp.
Klub Wolontariusza włącza się w pomoc przy przeprowadzaniu różnego rodzaju imprez, pełniąc podczas nich głównie funkcje służebne.
III. Wolontariusze

Wolontariuszem może zostać każdy, kto pragnie służyć innym.
Członkiem Klubu może być młodzież szkolna, respektująca zasady Klubu, po uprzednim przedstawieniu opiekunom Klubu pisemnej zgody rodziców na działalność wolontariacką.
Działalność Klubu opiera się na zasadzie dobrowolności i bezinteresowności.
Członkowie Klubu mogą podejmować pracę w wymiarze, który nie utrudni im nauki i pomocy
w domu.
Członek Klubu kieruje się bezinteresownością, życzliwością, chęcią niesienia pomocy, troską
o innych.
Członek Klubu systematycznie uczestniczy w pracy Klubu, a także w spotkaniach i warsztatach dla wolontariuszy.
Każdy członek Klubu stara się aktywnie włączyć w działalność Klubu, zgłaszać własne propozycje i inicjatywy, wykorzystując swoje zdolności i doświadczenie.
Każdy członek Klubu swoim postępowaniem stara się promować ideę wolontariatu, być przykładem dla innych.
Każdy członek Klubu stara się przestrzegać zasad zawartych w Kodeksie Etycznym Wolontariusza oraz w Regulaminie Klubu.
IV. Standardy funkcjonowania Klubu Wolontariusza

Prowadzenie warsztatów i szkoleń dla wolontariuszy – przygotowanie młodzieży do pracy woluntarystycznej.
Koordynacja pracy wolontariuszy.
Monitorowanie działań wolontariuszy.
Ewaluacja pracy wolontariuszy.
V. Struktura Klubu Wolontariusza

Klub Wolontariusza nie posiada jakiejś szczególnie rozbudowanej struktury organizacyjnej
Na czele Klubu Wolontariusza stoi zespół koordynatorów wolontariatu (nauczyciele wolontariusze).
VI. Obszary działania

Aktywność wolontariuszy uczestniczących w projekcie ukierunkowana jest na dwa zasadnicze obszary: środowisko szkolne i środowisko lokalne (zewnętrzne).
Organizowanie pomocy koleżeńskiej i akcji wolontariatu w środowisku szkolnym.
Działalność w każdym miejscu, gdzie wolontariusz może nieść pomoc.
VII. Majątek i fundusze

Wolontariusze nie wnoszą żadnych stałych składek z tytułu przynależności do Klubu.
Wszelkie koszty związane z udziałem wolontariuszy w poszczególnych akcjach ponosi Klub Wolontariusza.
Pozyskiwaniem wszelkich środków potrzebnych do przeprowadzenia akcji zajmuje się zespół koordynatorów.
Wszelkie środki finansowe będą przeznaczane tylko i wyłącznie na Klub Wolontariusza
(np. działalność informacyjna itp.).
VIII. Nagradzanie wolontariuszy

Co najmniej raz na rok zostanie zorganizowane spotkanie nagradzająco-podsumowujące,
na którym spotykają się wszyscy wolontariusze wraz z opiekunami w celu przypomnienia misji wolontariatu, celów i zasad działania oraz nagrodzenia za działalność wolontariacką.

Formy nagradzania:

  • wyrażenie uznania słownego,
  • pochwała na forum szkoły,
  • umieszczenie nazwiska w sprawozdaniu organizacji, artykule gazetki szkolnej,
  • wręczanie listów pochwalnych i dyplomów.
  • Nagradzanie wolontariuszy ma walor motywujący, podkreślający uznanie dla działalności wolontariusza.

Wolontariusze obchodzą swoje święto 5 grudnia – w Międzynarodowym Dniu Wolontariusza.

Kodeks etyczny wolontariusza

Być pewnym – Zastanów się, dlaczego chcesz pomagać innym ludziom.

Być przekonanym – Nie oferuj swej pomocy, jeżeli nie jesteś przekonany o wartości tego, co robisz.

Być lojalnym – Zgłaszaj sugestie, nie uderzaj w innych.

Przestrzegać zasad – Nie krytykuj rzeczy, których nie rozumiesz. Może okazać się, że mają swoje uzasadnienie.

Mówić otwarcie – Pytaj o rzeczy, których nie rozumiesz.

Chętnie uczyć się – Rozszerzaj swoją wiedzę.

Stale się rozwijać – Staraj się wiedzieć jak najwięcej o Twojej organizacji i pracy.

Nie sprzeciwiać się kontroli nad sobą – Będziesz pracował lepiej i zwiększą satysfakcją, wykonując to, czego od Ciebie się oczekuje.

Być osobą, na której można polegać – Praca jest zobowiązaniem. Wykonuj to, co zgodziłeś się zrobić. Nie składaj obietnic, których nie jesteś
w stanie spełnić.

Działać w zespole – Znajdź dla siebie miejsce w grupie. Samotnik działający na własną rękę jest mało skuteczny.

REGULAMIN I DOKUMENTACJA WYCIECZEK SZKOLNYCH
Zespół Szkół nr 20 w Zabrzu

Podstawa prawna działalności krajoznawczo turystycznej w szkole

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla
dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania z późniejszymi zmianami

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki z późniejszymi zmianami

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne 

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach z późniejszymi zmianami

Definicja wycieczki

  1. Przez wycieczkę szkolną rozumiemy wyjście z uczniami poza obręb budynku szkolnego i bezpośrednie zetknięcie z przedmiotami i zjawiskami przyrodniczo-ekonomiczno-kulturowymi w celu realizacji określonych zadań dydaktyczno- wychowawczych.
  2. Wycieczki przedmiotowe są inicjowane i realizowane przez nauczycieli w celu uzupełnienia obowiązującego programu nauczania, w ramach danego przedmiotu lub przedmiotów pokrewnych. Przewiduje się organizowanie wycieczek przedmiotowych, w których uczestniczą uczniowie różnych klas w dowolnych ilościach.
  3. Wycieczki krajoznawczo-turystyczne są to wyjścia, w których udział nie wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych. Wycieczkę taką można zorganizować jedynie, gdy bierze w niej udział co najmniej 75%uczniów danej klasy. Pozostali uczniowie uczestniczą w zajęciach dydaktycznych równoległej klasy (lub wg zarządzenia dyrekcji).
  4. Wszystkie inne wyjścia typu: imprezy turystyki kwalifikowanej, obozy wędrowne, biwaki, rajdy, złazy, rejsy, spływy itp., wymagają od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych.

Cele organizowanej działalności krajoznawczo-turystycznej

  1. Poznanie kraju i środowiska, kultury i historii.
  2. Poszerzanie wiedzy z różnych dziedzin życia społecznego, gospodarczego i kulturalnego.
  3. Upowszechnianie zasad ochrony środowiska naturalnego oraz korzystania z zasobów przyrody.
  4. Upowszechnianie form aktywnego wypoczynku.
  5. Wspomaganie rodziny w procesie wychowawczym.
  6. Przeciwdziałanie patologom społecznym.
  7. Podnoszenie kondycji zdrowotnej oraz sprawności fizycznej.

Formy działalności w zakresie krajoznawstwa i turystyki

  1. Wycieczki przedmiotowe.
  2. Wycieczki krajoznawczo turystyczne.
  3. Imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne.
  4. Imprezy krajoznawczo-turystyczne (biwaki, konkursy, turnieje).
  5. Imprezy wyjazdowe – związane z realizacją programu nauczania, takie jak: zielone szkoły, szkoły zimowe, szkoły ekologiczne.
  6. Krajoznawstwo i turystyka może być organizowana w ramach zajęć lekcyjnych, pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych.

Organizacja wycieczek turystycznych

  1. Organizacja i program wycieczki powinien być dostosowany do wieku, zainteresowań, potrzeb uczniów oraz ich sprawności fizycznej, stanu zdrowia i umiejętności specjalistycznych.
  2. Wycieczka powinna być prawidłowo przygotowana pod względem programowym oraz organizacyjnym.
  3. Program, trasa, cel, harmonogram wycieczki oraz regulamin zachowania uczniów powinien być omówiony ze wszystkimi uczestnikami.
  4. Na udział uczniów w wycieczce wymagana jest pisemna zgoda rodziców (prawnych opiekunów), z wyjątkiem przedmiotowych odbywających się w ramach zajęć lekcyjnych.
  5. Rodzice zobowiązani są poinformować kierownika wycieczki o stanie zdrowia dziecka, prowadzonym leczeniu, ewentualnych alergiach, uczuleniach i innych przeciwwskazaniach.
  6. Kierownik wycieczki powinien posiadać zaświadczenie o ukończeniu kursu dla kierowników wycieczek szkolnych.
  7. Opiekunami wycieczki powinni być nauczyciele szkoły.
  8. Na wycieczce przedmiotowej lub krajoznawczo-turystycznej poza teren szkoły w obrębie tej samej miejscowości, bez korzystania ze środków lokomocji opiekę powinna sprawować co najmniej jedna osoba nad grupą 30 uczniów.
  9. Na wycieczce przedmiotowej lub krajoznawczo-turystycznej udającej się poza teren szkoły przy korzystaniu z publicznych środków lokomocji, ewentualnie udającej się poza miejscowość będącą siedzibą szkoły opiekę powinna sprawować jedna osoba nad grupą do 15 uczniów.
  10. Na imprezie turystyki kwalifikowanej opiekę powinna sprawować jedna osoba nad grupą do 10 uczniów.
  11. Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich leżących na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1000 m n.p.m. mogą prowadzić wyłącznie górscy przewodnicy turystyczni.
  12. W wycieczkach rowerowych mogą brać udział uczniowie od 12 lat posiadający kartę rowerową. Długość dziennych odcinków trasy nie powinna przekraczać 50 km, przy tempie jazdy do 15 km/godz.
  13. Uczestnicy wycieczek narciarskich, rajdów w rejony górskie, muszą posiadać umiejętność jazdy na nartach.
  14. Zabrania się prowadzenia wycieczek z młodzieżą podczas burzy, śnieżycy i gołoledzi.
  15. W razie gwałtownego załamania się warunków pogodowych (szczególnie przy planowaniu wycieczek pieszych górskich), należy wycieczkę odwołać.
  16. W wycieczkach górskich mogą brać udział uczniowie po ukończeniu 14 lat.
  17. Nie wolno uczestnikom wycieczki zezwalać na kąpiel, pływanie lub wypływanie na łodziach lub kajakach, jeżeli nie zostało to uwzględnione w programie wycieczki.
  18. Przed wyruszaniem z każdego miejsca pobytu, w czasie zwiedzania, przejazdów oraz przybycia do punktu docelowego, należy bezwzględnie sprawdzać stan liczbowy uczestników.
  19. Długość trasy i tempo należy dostosować do wydolności najsłabszego uczestnika każdej wycieczki.
  20. Wycieczki powinny rozpoczynać i kończyć się przed budynkiem szkoły.
  21. Dokumentacja wycieczki zawiera:
    • kartę wycieczki
    • listę uczestników
    • pisemne zgody rodziców
    • dowód ubezpieczenia uczestników od następstw nieszczęśliwych wypadków, numer polisy
    • rozliczenie finansowe.
  22. Zgodę na wycieczkę wydaje i podpisuje kartę wycieczki (co najmniej na trzy dni przed jej rozpoczęciem) dyrektor lub wicedyrektor szkoły.
  23. Kierownik i opiekunowie nie ponoszą kosztów przejazdu, zakwaterowania, wyżywienia i innych związanych z programem wycieczki.

Zadania dyrektora szkoły

  1. Powołanie kierownika wycieczki (imprezy) oraz nadzór nad dobrem osób mających sprawować bezpośrednią opiekę nad uczniami.
  2. Zapoznanie się z treścią programu wycieczki (imprezy), regulaminem wycieczki, trasą i zatwierdzenie tych dokumentów.
  3. W przypadku organizacji wycieczek zagranicznych, wydanie zgody na wyjazd oraz zawiadomienie organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny.

Obowiązki i uprawnienia kierownika wycieczki
1. Kierownikiem wycieczki krajoznawczo-turystycznej powinien być nauczyciel o kwalifikacjach odpowiednich do realizacji określonych form krajoznawstwa i turystyki lub w uzgodnieniu z dyrektorem szkoły inna pełnoletnia osoba będąca instruktorem harcerskim albo posiadająca uprawnienia posiada uprawnienia przewodnika turystycznego, przewodnika lub instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek lub zaświadczenie ukończenia kursu kierowników wycieczek szkolnych.
2. Zadania kierownika wycieczki (imprezy).
a. opracowanie z udziałem uczestników szczegółowego programu i harmonogramu oraz
wypełnienie karty wycieczki,
b. opracowanie regulaminu wycieczki (imprezy) oraz zapoznanie z nimi wszystkich
uczestników,
c. zapoznanie uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnienie warunków do ich realizacji,
d. określenie zadań dla poszczególnych opiekunów w zakresie realizacji programu
wycieczki (imprezy),
e. organizacja transportu, wyżywienia i noclegów dla uczestników wycieczki (imprezy),
f. nadzór nad zaopatrzeniem uczestników w niezbędny, sprawny sprzęt, ekwipunek i apteczkę pierwszej pomocy,
g. przydział zadań wśród uczestników wycieczki (imprezy),
h. dysponowanie środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację wycieczki,

i. podsumowanie, ocena i rozliczenie wycieczki (imprezy),
j. przedstawienie rozliczenia (na najbliższym spotkaniu z rodzicami) rodzicom,
k. kierownik wycieczki, po zasięgnięciu opinii wychowawcy, może odmówić zgody na uczestnictwo w wycieczce uczniowi, który często nie przestrzega regulaminu szkoły i swoim zachowaniem może uniemożliwić pełną realizację programu wycieczki.

Obowiązki i uprawnienia opiekuna wycieczki

  1. Opiekunem wycieczki może być nauczyciel albo w uzgodnieniu z dyrektorem szkoły inna /pełnoletnia/ osoba.
  2. Do podstawowych obowiązków opiekuna należy:

a. sprawowanie opieki nad powierzonymi mu uczestnikami,
b. współdziałanie z kierownikiem w zakresie realizacji programu i harmonogramu
wycieczki,
c. nadzór nad przestrzeganiem regulaminu przez uczestników, ze szczególnym
uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa,
d. nadzór nad wykonywaniem przez uczestników przydzielonych zadań,
e. wykonywanie innych zadań zleconych przez kierownika wycieczki.

Instrukcja bezpieczeństwa dla opiekuna wycieczki autokarowej

Czynności przed rozpoczęciem podróży

  1. Sprawdzić obecność wyjeżdżających według listy.
  2. Upewnić się, że wszyscy uczestnicy wycieczki posiadają ważne dokumenty (w tym uprawniające do przekraczania granicy państwowej w przypadku wycieczki zagranicznej).
  3. Sprawdzić, czy uczestnicy wycieczki nie maja przeciwwskazań do podróżowania środkami lokomocji (choroba lokomocyjna i inne schorzenia) oraz czy posiadają ze sobą zaordynowane przez lekarza leki.
  4. Dopilnować umieszczenia bagażu w schowkach i rozmieszczenia uczestników wycieczki na uzgodnionych miejscach w autokarze. Opiekunowie powinni zająć miejsca przy drzwiach.
  5. Ustalić, gdzie znajdują się: podręczna apteczka (jej wyposażenie), gaśnica i wyjście bezpieczeństwa.
  6. Zabrać do autokaru pojemnik z wodą papier higieniczny, chusteczki higieniczne, woreczki foliowe do utrzymania czystości.
  7. Upewnić się, czy w autokarze jest dostępny telefon komórkowy (międzynarodowy nr telefonu ratunkowego -112)
  8. W razie wątpliwości co do stanu technicznego autokaru i stanu trzeźwości kierowcy, wezwać policję (tel. 997).

Czynności w trakcie podróży
1. W czasie jazdy zabronić uczestnikom wycieczki:

  • palenia tytoniu, spożywania alkoholu i innych używek;
  • przemieszczania się i podróżowania w pozycji stojącej;
  • blokowania zamków, otwierania drzwi i samowolnego otwierania okien w czasie podróży;
  • wyrzucania jakichkolwiek przedmiotów z pojazdu i rzucania przedmiotami

2. Podczas jazdy trwającej kilka godzin zarządzić jedną przerwę (20-30 min.)przeznaczoną na tzw. „rozprostowanie kości”, spożycie posiłku oraz toaletę i przewietrzenie autokaru.

3. W czasie postoju (wyłącznie na parkingu lub stacji benzynowej) zabronić uczestnikom wycieczki:

  • wchodzenia na jezdnię;
  • przechodzenia na drugą stronę jezdni;
  • dopilnować, aby podczas wsiadania i wysiadania młodzieży włączone były światła awaryjne.

4. Po każdym zakończonym postoju sprawdzić obecność.

Czynności po zakończeniu podróży

 

  1. Omówić z uczestnikami wycieczki jej przebieg, ze szczególnym uwzględnieniem ewentualnych niepoprawnych zachowań lub naruszeń zasad bezpieczeństwa.
  2. Dopilnować, czy zostały zabrane bagaże i rzeczy osobiste uczestników, czy pozostawiono ład i porządek oraz czy nie dokonano uszkodzeń.

Prawa i obowiązki uczestników wycieczki

  1. Zgłaszanie propozycji rozwiązań dotyczących szczegółowych kwestii organizacyjnych i merytorycznych wycieczki.
  2. Uczestniczenie w zajęciach przewidzianych w programie.
  3. Korzystanie z pomocy kierownika, opiekunów i innych uczestników wycieczki.
  4. Poinformowanie kierownika wycieczki o ewentualnych dolegliwościach oraz stosowanych lekach, środkach zapobiegawczych, które powinny uzupełnić apteczkę.
  5. Przestrzeganie przepisów obowiązujących w miejscu pobytu dotyczących m.in. stosowania urządzeń elektrycznych, ognia, przestrzegania ciszy nocnej, zachowania się na obszarach chronionych itp.
  6. Dbanie o otaczające mienie, posiadany bagaż oraz własność współuczestników wyjazdu.
  7. Pozostawienie czystości w środkach transportu i miejscach pobytu uczestników wycieczki.
  8. Informowanie kierownika wycieczki o ewentualnych wypadkach, wyrządzonych szkodach lub innych istotnych problemach związanych z wycieczką.

Postępowanie w razie wypadków osób pozostających pod opieką szkoły

1. Pracownik szkoły, który powziął wiadomość o wypadku niezwłocznie zapewnia poszkodowanemu opiekę, w szczególności sprowadzając fachowa pomoc medyczną, a w miarę możliwości udzielając poszkodowanemu pierwszej pomocy.

2. W każdym wypadku zawiadamia się niezwłocznie:

– rodziców (prawnych opiekunów) poszkodowanego;
– organ prowadzący szkołę;
– pracownika służby bhp; – społecznego inspektora pracy
– radę rodziców;

3. O wypadku śmiertelnym, ciężkim i zbiorowym zawiadamia się niezwłocznie prokuratora i kuratora oświaty.

4. O wypadku, do którego doszło w wyniku zatrucia zawiadamia się niezwłocznie inspektora sanitarnego. Zawiadomień, o których mowa w ust. 1-3 dokonuje dyrektor bądź upoważniony przez niego pracownik szkoły.

Postanowienia końcowe

1. Wycieczki (imprezy) mogą być finansowane ze środków:
a. pochodzących od rodziców uczniów biorących udział w wycieczce (imprezie);
b. ze środków pochodzących z działalności samorządu uczniowskiego i organizacji
działających na terenie szkoły;
c. ze środków wypracowanych przez uczniów;
d. ze środków przekazanych przez radę rodziców;
e. ze środków przekazanych przez osoby prawne i fizyczne.
2. Kierownicy i opiekunowie wycieczek (imprezy nie ponoszą kosztów przejazdu i zakwaterowania. Wydatki z tego tytułu pokrywa się ze środków zebranych na pokrycie kosztów wycieczki
3. Udział uczniów w wycieczkach (imprezach) (z wyjątkiem przedmiotowych odbywających się w ramach zajęć lekcyjnych) wymaga pisemnej zgody rodziców (prawnych opiekunów).
4. Organizacja i program wszystkich wycieczek (imprez) powinny być dostosowane do wieku, zainteresowań i potrzeb uczniów, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej, stopnia przygotowania i umiejętności specjalistycznej.
5. Na odstępstwa od wyżej wymienionych punktów regulaminu musi wyrazić zgodę dyrektor szkoły.
6. Regulamin wchodzi w życie z chwilą zatwierdzenia go przez Radę Pedagogiczną i podpisania przez Dyrektora szkoły.

 

/podpis dyrektora szkoły/

 

Uchwała Rady Pedagogicznej

nr 3b/2015/2016 z dnia 26.08.2015